ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Έρημη πόλη. Μια απόκοσμη ησυχία, με τον ήλιο να δείχνει παράταιρος. «Κλειστόν μέχρι νεωτέρας», και η θύελλα είναι, λέει, μπροστά μας. Θύελλα; Ποια από όλες; Γιατί κάποιοι έχουν πραγματικά τρομοκρατηθεί και δεν αναφέρομαι στον καθημερινό πολίτη. Το 1929, στην Μεγάλη Ύφεση, αν αποστασιοποιηθεί κάποιος θα δεί: Εργοστάσια υπήρχαν, πρώτες ύλες υπήρχαν, εργάτες υπήρχαν, πελάτες υπήρχαν! Έλειπε όμως κάτι: Η FED σε διάστημα λίγων μηνών απέσυρε από την κυκλοφορία κάποια δις δολλάρια. (Ότι έκανε στα PIGS και Κύπρο η ECB το ’10, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Αποτέλεσμα το κράχ του ’29. Γιατί χωρίς καύσιμο-χρήμα η οικονομία βουλιάζει. Σήμερα δείχνει να βρίσκεται στον δρόμο μας κάτι παρόμοιο, μόνο που τώρα δεν λείπει το χρήμα, αλλά ο άνθρωπος είτε σαν εργάτης, είτε σαν καταναλωτής. Γιατί χωρίς εργάτες και καταναλωτές η οικονομία πάει άκλαυτη. Μαύρος Κύκνος. Έτσι λοιπόν, στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, φύτρωσαν λεφτόδενδρα. Η FED , ομολογουμένως χωρίς επιτυχία, έ...

Την προ-γιαγιά μου, λέει, την σύρανε νεκρή, με καναβίδια έξω από το σπίτι. Γιατί τότε, κανένας δεν τολμούσε να έρθει σε επαφή με το νεκρό σώμα της.  Όταν το πρωτάκουσα ήμουν ανίκανος να αντιληφθώ την απελπισία των προπάππων μου. Έδειχνε τόσο βάρβαρο, τόσο μεσαιωνικό. Σκηνή από σκοτεινά χρόνια.  Γ@μημένη ζωή, πως τα φέρνεις… Να δείχνει φυσιολογικό το εντελώς αφύσικο. Από όπως φαίνεται η γενιά μου θα φύγει πλήρης εμπειριών. Ζήσαμε την ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο, προδοθήκαμε με τον πιο αναίσχυντο τρόπο πάλι και πάλι. Νοιώσαμε στο πετσί μας την περιφρόνηση, βιώσαμε οικονομικό πόλεμο, πείνα, φτώχια, απελπισία, ταπείνωση. Το «ουαί τοις ηττημένοις» έγινε η καθημερινότητά μας. Και τώρα το κερασάκι στην τούρτα.  #μενουμεστοσπιτι #StayHome , δεν μιλάμε, δεν χαιρετάμε, δεν βήχουμε, δεν καθόμαστε για καφέ, ο απέναντι ή και εμείς μπορεί να είμαστε ο ίδιος ο Θάνατος.  Βγήκαν οι Κινέζοι στα μπαλκόνια, σαν τα καναρίνια στο κλουβί ...